*व्यथा शहीद जवानाची* शब्दांकन~ प्रशांत पाटील सर( शिंदाडकर)
व्यथा शहीद जवानाची.
शहीद जवानाच्या अंत्यसंस्कारासाठी सारा गाव, पंचक्रोशीतील लोक, आमदार , खासदार, शासकीय अधिकारी व नातेवाईक हजारोच्या संख्येनं उपस्थित होते. एका सजवलेल्या ट्रॅक्टर मधून शहीद जवानाच पार्थिव अंत्यसंस्काराच्या ठिकाणी आणण्यात आलं. ऐन दिवाळीच्या दिवसात अशी दुःखद घटना घडल्यामुळे सारा गाव शोकसागरात उडून गेला होता.
शव पेटीच्या भोवताली शहीद जवानाचे आई वडील, बायको त्याची तीन वर्षाची मुलगी व साऱ्या नातेवाईकांनी गराडा घातला होता. आई वडील आपल्या मुलाला शेवटचा निरोप देणार होते.
खरंतर आपल्या डोळ्यादेखत आपल्या पोटचा गोळा आपल्याला सोडून जावा, यासारखं मोठे दुःख या जगात कोणतच नाही. बायको तर ओक्साबोक्शी रडत होती. अहो धनी उठाना. अहो माझ्यासाठी नाही पण आपल्या चिमुरड्या छकुली साठी तरी उठाना. आठ दिवसापूर्वी छकुलीला तुम्ही फोनवर सांगितलं होतं की बाळा दिवाळीला येताना, तुझ्यासाठी कपडे, खेळणे, मिठाई घेऊन येणार आहे. त्या दिवसापासून छकुली रोज मला विचारायची का ग आई आज येणार आहेत का पप्पा?
मी तिला सांगायची अगं वेडे दिवाळीच्या दोन-तीन दिवस अगोदर येतील तुझे पप्पा, तुम्ही दिवाळीत आलात खरं पण ते अशाप्रकारे याल अशी पुसटशी कल्पना देखील आम्ही केली नव्हती.
सारा परिसर अगदी शोक मय स्तब्ध झाला होता. शहीद जवानाच्या बायको व्यतिरिक्त कुठलाच आवाज येत नव्हता.
तेवढ्यात आवाज आला अगं वेडे रडू नकोस. तूच जर असा धीर सोडलास तर आई-बाबांनी काय करायचं. सारे चकित झाले. कारण हा आवाज शव पेटीतून येत होता.
आणि त्या शहीद जवानाच पार्थिव पुढे बोलू लागल. बाबांनो माझी ही अशी अंतयात्रा पाहून खरच मी भारावून गेलो. माझ्या कुटुंबाच्या सहानुभूती पोटी तुम्ही सर्व या ठिकाणी उपस्थित झालात याची मला जाणीव आहे. आणि अशी सहानुभूती माझ्या कुटुंबाप्रती कायम असू द्यावी ही नम्र विनंती , कारण या अगोदरही अनेक जवान या मातृभूमीसाठी शहीद झाले आहेत. आणि त्यांच्या अंत्ययात्रेत सुद्धा अशीच तुफान गर्दी मी बघितली आहे.
पण ? नंतर ही सहानुभूती जाते तरी कुठे? कारण शहीद जवानाच्या अंत्यसंस्कारावेळी मोठ-मोठी भाषणे दिली जातात. मोठमोठ्या घोषणा केल्या जातात . पण? नंतर त्या शहीद जवानाच्या कुटुंबाकडे शासन ढुंकून पाहत ना आमदार खासदार ना इतर लोक आमचं कुटुंब वाऱ्यावर सोडलं जातं. म्हणून इथे उपस्थित सर्वांना मी विनंती करतो . की आता माझ्या कुटुंबाला तुमच्या आधाराची सदैव व गरज आहे.
म्हणून माझ्या कुटुंबामागे खंबीरपणे उभे रहा. कारण आई बाबा आता म्हातारे झालेत. आणि माझ्या जाण्याने तर ते जास्तच खचुन जातील. बायकोनं तर घर सोडून अंगण पाहिलं नाही. आणि माझी छकुली तर अजून तीन वर्षांचीच आहे. तिचे ते बोबडे बोल अजूनही माझ्या कानात घुमत आहेत.
मला सारखं फोन करून सांगायची, पप्पा , दिवाळीला येतांना माझ्यासाठी कपडे, खेळणे, मिठाई आठवणीने घेऊन या, आणि या सर्व वस्तू मी खरेदी देखील केल्या होत्या. पण? नियतीने माझ्यासाठी पुढे काय लिहून ठेवलं होतं, याची मला कल्पना नव्हती. इथं उपस्थित माझ्या मित्रांना मी सांगू इच्छितो की सणावाराला आमच्या घरी चक्कर मारत चला. तेवढच आई-बाबांना हलक वाटेल. माझ्या पश्चात माझ्या छकुलीला माझी उणीव भासू देऊ नका. आणि हो, माझ्या छकुलीच लग्न थाटामाटात करा. आणि मी आशा बाळगतो की तुम्ही सर्व माझ्या परिवाराच्या पाठीशी सदैव उभी रहाल. आणि हीच खरी श्रद्धांजली माझ्यासाठी असेल.
जय हिंद जय भारत
एकदम आवाज बंद झाला. हे सर्व ऐकून उपस्थित सर्वांचेच डोळे पाणावले. त्यानंतर शहीद जवानाच्या प्रेताला अग्नीडाग दिला गेला. उपस्थित जवानांच्या तुकडीने देखील शहीद जवानाला आकाशात बंदुकीच्या फैरी झाडून मानवंदना दिली.
लेखन: प्रशांत पाटील सर(शिंदाडकर) 9403301538